Emmerlijst
Door: Lisa Baart
Blijf op de hoogte en volg Lisa
20 Mei 2011 | Australië, Sydney
Afgelopen zomer heb ik met Chris mijn bucketlist opgesteld: een lijst met dingen die ik graag gedaan zou hebben voor ik doodga. Hoewel sommige mensen het idee van een bucketlist nogal luguber vinden zie ik het persoonlijk als inspiratiebron. Naast dingen die ik waarschijnlijk nooit zal meemaken, zoals liefde op het eerste gezicht ervaren, iemands leven redden of een bijna-dood-ervaring beleven (hoewel de laatste niet veel scheelde, zie twee blogs geleden) zijn de meeste punten op mijn lijst zaken die ik met een beetje moeite zou moeten kunnen bereiken, zoals als deskundige geinterviewd worden, een kindje krijgen of in het Hilton overnachten (ja Chris…). Zo’n bucketlist doet je realiseren hoezeer je sommige zaken des levens in eigen hand hebt. Een vinkje zetten achter een bucketlistpunt is het beste gevoel ooit. Sinds ik hier ben heb ik vier vinkjes kunnen zetten, wat, zelfs al zou ik het hier totaal niet naar m’n zin hebben, deze reis volkomen geslaagd maakt.
Gelukkig heb ik het hier totaal wel naar m’n zin. De laatste maand is alweer aangebroken en dat voelt heel vreemd. De afgelopen weken stonden in het teken van essays schrijven. Ik had, heel verstandig, in mijn drie weken durende essay periode ook acht dagen Tasmania, drie dagen surfkamp en vijf dagen Sydney gepland wat betekende dat ik de dagen dat ik niet op pad was tot vroeg in de ochtend in de McDonalds (bij gebrek aan internet) zat te typen. Het was wel even een omschakeling. Studeren in Melbourne blijkt net zo suf als studeren in Amsterdam. Of je nu in de UB bibliotheek of in de ERC librabry zit. Onder het mom van ‘slapen kan altijd nog’ heb ik inmiddels ’the concept of self in hinduism and buddhism’ , ’ a disscusion of the assumed crisis of masculinity’ en ’ the role of the unconscious mind in consumer behavior’ ingeleverd. Met alle essays en uitstapjes achter de rug blijft een beetje leeg gevoel over. Vandaar dat we begonnen met het plannen van onze zesweekse trip. Samen met mijn medeAmsterdammers ga ik in juli de east- en westcoast van Australia onveilig maken. Wordt waarschijnlijk veel liften, couchsurfen en mooie stranden zien. Tips zijn welkom!
Een van de dingen op mijn bucketlist is een roadtrip met vrienden. Ik had al een klein voorproefje gekregen met de Great Ocean Roadtrip van een paar maanden geleden maar afgelopen pasen heb ik kennisgemaakt met het echte werk: Tasmania. Met een twaalf mensen en drie auto’s hebben we acht dagen lang door Tasmania getourt. We hebben een wijnproeverij gedaan, een cavetour, Port Arthur gezien en vooral heel veel mooie wandeling gemaakt. s Nachts sliepen we in een tent en we hebben zelfs een nacht open en bloot op het strand geslapen (ook een bucketlist puntje), onder de mooiste sterrenhemel ooit. Deze week heeft mij doen beseffen dat ik diep vanbinnen een bosmens ben en dat ik de westerse maatschappij helemaal niet nodig heb. Rondtrekken en kamperen is het leukste dat er is! We waren een week compleet afgesloten van de samenleving: geen telefoon, geen internet, geen wc, geen douche... zo rondreizen doet je beseffen dat je dat soort dingen eigenlijk helemaal niet nodig hebt. (Al begon het gebrek aan een douche ons op een gegeven moment wel een beetje op te breken, zeker omdat je zo dicht naats elkaar in een tent ligt. Getver.)
Twee weken en drie essays later stond de tweede grote trip voor de deur: Sydney! Uit geldgebrek zijn we gaan couchsurfen. Voor wie dat niet kent: couchsurfen betekent dat je voor niks bij iemand op de bank mag slapen om zo de kosten van een hotel te besparen, in ruil daarvoor stel je ook af en toe je eigen bank beschikbaar. Het leuke van couchsurfen is dat je zo mensen leert kennen die je normaal nooit had ontmoet. Zo hebben wij vijf dagen in een kraakpand overnacht. Kraken in Sydney is niet hetzelfde als in tolerant Amsterdam. Grote voorzichtigheid was geboden. We mochten niemand vertellen waar we sliepen, zelfs niet om de weg te vragen. Het pand, een voormalig warenhuis, lag verborgen achter een tankstation. We moesten in een hoekje van de parkeerplaats, naar beneden klimmen, onder een hek door, sleutel onder de pot halen en ondertussen heel erg oppassen dat niemand ons zag. Er was een wc maar die trok niet door. Er was ook een douche maar die was ijskoud (regenwater). Er was ook electriciteit maar dat deed het maar een beetje en dat heeft uiteindelijk mijn laptop zijn leven gekost. M’n laptop had ik mee omdat ik m’n essays niet af had en ze daarom in Sydney moest schrijven. Bij gebrek aan goede electriciteit in het kraakpand heb ik ze (weer) in de MacDonalds geschreven. Ik vond het persoonlijk een erg mooi contrast: het ene moment het linkse, communisitische kraakpand en het andere moment de McDonalds, boegbeeld van onze kapitalistische consumptiemaatschappij. Ik heb het de krakers maar niet verteld. De mensen in het kraakpand leefden volledig zelfvoorzienend, zoals al gezegd verkregen ze hun electriciteit met een zelfgebouwd solar system en hun water door middel van een zelfgebouwd regenwater zuiveringssysteem. Hun eten verkregen ze door middel van dumpstering. Een bekend fenomeen in de krakerswereld. Supermarkten gooien dagelijks een hele hoop voedsel weg, voedsel dat nog prima te eten, maar niet meer te verkopen is. In tegenstelling tot in Nederland gooien ze dat voedsel gewoon op straat, waar iedereen bij kan. De krakers eten dus letterlijk uit de vuilnisbak. Het smaakte er overigens niet minder om.
Tot zover een beknopt overzicht van mijn afgelopen maand. Ik kan er makkelijk nog zes kantjes bij typen, maar ik vrees dat ik dan leespubliek verlies. Voor uitgebreider verslag verwijs ik jullie graag door naar mail of skype. Ik ben ook erg benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat en heb persoonlijk totaal geen bezwaar tegen verhalen van zes kantjes!
Gelukkig heb ik het hier totaal wel naar m’n zin. De laatste maand is alweer aangebroken en dat voelt heel vreemd. De afgelopen weken stonden in het teken van essays schrijven. Ik had, heel verstandig, in mijn drie weken durende essay periode ook acht dagen Tasmania, drie dagen surfkamp en vijf dagen Sydney gepland wat betekende dat ik de dagen dat ik niet op pad was tot vroeg in de ochtend in de McDonalds (bij gebrek aan internet) zat te typen. Het was wel even een omschakeling. Studeren in Melbourne blijkt net zo suf als studeren in Amsterdam. Of je nu in de UB bibliotheek of in de ERC librabry zit. Onder het mom van ‘slapen kan altijd nog’ heb ik inmiddels ’the concept of self in hinduism and buddhism’ , ’ a disscusion of the assumed crisis of masculinity’ en ’ the role of the unconscious mind in consumer behavior’ ingeleverd. Met alle essays en uitstapjes achter de rug blijft een beetje leeg gevoel over. Vandaar dat we begonnen met het plannen van onze zesweekse trip. Samen met mijn medeAmsterdammers ga ik in juli de east- en westcoast van Australia onveilig maken. Wordt waarschijnlijk veel liften, couchsurfen en mooie stranden zien. Tips zijn welkom!
Een van de dingen op mijn bucketlist is een roadtrip met vrienden. Ik had al een klein voorproefje gekregen met de Great Ocean Roadtrip van een paar maanden geleden maar afgelopen pasen heb ik kennisgemaakt met het echte werk: Tasmania. Met een twaalf mensen en drie auto’s hebben we acht dagen lang door Tasmania getourt. We hebben een wijnproeverij gedaan, een cavetour, Port Arthur gezien en vooral heel veel mooie wandeling gemaakt. s Nachts sliepen we in een tent en we hebben zelfs een nacht open en bloot op het strand geslapen (ook een bucketlist puntje), onder de mooiste sterrenhemel ooit. Deze week heeft mij doen beseffen dat ik diep vanbinnen een bosmens ben en dat ik de westerse maatschappij helemaal niet nodig heb. Rondtrekken en kamperen is het leukste dat er is! We waren een week compleet afgesloten van de samenleving: geen telefoon, geen internet, geen wc, geen douche... zo rondreizen doet je beseffen dat je dat soort dingen eigenlijk helemaal niet nodig hebt. (Al begon het gebrek aan een douche ons op een gegeven moment wel een beetje op te breken, zeker omdat je zo dicht naats elkaar in een tent ligt. Getver.)
Twee weken en drie essays later stond de tweede grote trip voor de deur: Sydney! Uit geldgebrek zijn we gaan couchsurfen. Voor wie dat niet kent: couchsurfen betekent dat je voor niks bij iemand op de bank mag slapen om zo de kosten van een hotel te besparen, in ruil daarvoor stel je ook af en toe je eigen bank beschikbaar. Het leuke van couchsurfen is dat je zo mensen leert kennen die je normaal nooit had ontmoet. Zo hebben wij vijf dagen in een kraakpand overnacht. Kraken in Sydney is niet hetzelfde als in tolerant Amsterdam. Grote voorzichtigheid was geboden. We mochten niemand vertellen waar we sliepen, zelfs niet om de weg te vragen. Het pand, een voormalig warenhuis, lag verborgen achter een tankstation. We moesten in een hoekje van de parkeerplaats, naar beneden klimmen, onder een hek door, sleutel onder de pot halen en ondertussen heel erg oppassen dat niemand ons zag. Er was een wc maar die trok niet door. Er was ook een douche maar die was ijskoud (regenwater). Er was ook electriciteit maar dat deed het maar een beetje en dat heeft uiteindelijk mijn laptop zijn leven gekost. M’n laptop had ik mee omdat ik m’n essays niet af had en ze daarom in Sydney moest schrijven. Bij gebrek aan goede electriciteit in het kraakpand heb ik ze (weer) in de MacDonalds geschreven. Ik vond het persoonlijk een erg mooi contrast: het ene moment het linkse, communisitische kraakpand en het andere moment de McDonalds, boegbeeld van onze kapitalistische consumptiemaatschappij. Ik heb het de krakers maar niet verteld. De mensen in het kraakpand leefden volledig zelfvoorzienend, zoals al gezegd verkregen ze hun electriciteit met een zelfgebouwd solar system en hun water door middel van een zelfgebouwd regenwater zuiveringssysteem. Hun eten verkregen ze door middel van dumpstering. Een bekend fenomeen in de krakerswereld. Supermarkten gooien dagelijks een hele hoop voedsel weg, voedsel dat nog prima te eten, maar niet meer te verkopen is. In tegenstelling tot in Nederland gooien ze dat voedsel gewoon op straat, waar iedereen bij kan. De krakers eten dus letterlijk uit de vuilnisbak. Het smaakte er overigens niet minder om.
Tot zover een beknopt overzicht van mijn afgelopen maand. Ik kan er makkelijk nog zes kantjes bij typen, maar ik vrees dat ik dan leespubliek verlies. Voor uitgebreider verslag verwijs ik jullie graag door naar mail of skype. Ik ben ook erg benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat en heb persoonlijk totaal geen bezwaar tegen verhalen van zes kantjes!
-
20 Mei 2011 - 09:39
Wouter:
Jeeeeeh leuke verhalen! geniet van je laatste maanden. De oostkust (westkust weet ik niet) wordt ook weer iets zoals je het nooit heb beleefd. Doe frazier island, doe whitsunday islands, ga veel surfen en nog veel meer! Veel plezier!
x
PS: Doe een skydive, dat is pas een heerlijk gevoel!:) -
20 Mei 2011 - 15:12
Pepz:
Lisa! Wat heerlijk om te lezen dit weer! Ik heb te veel goede tips voor je, =P maar daar ga ik je wel even voor bellen ;-) Ben inmiddels weer in Amsterdam, Jatlag valt me alles mee, beetje 'gaperig' zo end van de middag =P Vandaag voor t eerst weer wezen zeilen! heerlijk, moeten we toch nog eens over doen, na onze crash! Haha (kan je op je lijst ook afvinken als 'bijna verdronken'-ervaring btw. =P
Volgens mij hebben we nog minimaal 100+ avonden kletsen in te halen, dus ik bel je van de week.. K mis je! Ciao x Pep -
21 Mei 2011 - 15:32
Nien:
Pff Lieverd, je doet eht geweldige dingen en ik mis je echt enorm na dit verslag. Ik ga je binnenkort weer lastig vallen met een boring mail over allemaal alledaagse dingen. Vertrek wel vrijdag naar St. Maarten!! Het gaat dus toch allemaal door en we gaan dansen in een casino. Ik vertel het je allemaal. Ik ben dol op je. X -
21 Mei 2011 - 18:00
Annet:
Goed verhaal weer Lisa! Heb tijdens mijn reizen ook heel veel dumpster divers ontmoet :) Ben heel benieuwd hoe je bucket list er nu uitziet, heb in de van mij ook al behoorlijk wat kunnen afstrepen :)
Tip, als je dingen aan de oostkust gaat doen, zoals Fraser en Whitsundays, boek dit dan in een package bij bijvoorbeeld een Peter Pan reisbureau, is veel goedkoper dan steeds los (wel minder flexibel). Westkust schijnt geweldig te zijn, wel enorme afstanden dus zorg voor voldoende watervoorraad in de auto ;) -
22 Mei 2011 - 10:36
Judith:
Ah lisa, helemaal te gek! Leuk om weer ff wat van je te horen!! dat studeren overal saai is, ken ik ja, dat was in Berlijn niet anders... heel veel plezier nog en succes met je bucketlist, ik ben benieuwd :) Liefs! -
22 Mei 2011 - 17:14
Elly:
He Lisa,
Volgens mij heb jij je roeping gemist.
Je moet gewoon schrijfster worden.
Ik smul van je verhalen.
Ik wens dat je de resterende tijd nog heel veel beleefd!!
met mij gaat het goed en ga begin juni naar 3 dagen naar Denemarken met Marloes en Patrick daar woont een broer van Marloes haar vader en ga daarna naar Turkey voor 11 dagen samen met een vriendin.
Liefs Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
